wahaha! ang cute ng mga pictures.. kaya lang nakaka awa c teacher ;( -pwede rin namang maging malungkot sa loob ng classroom, mag share ng probs sa mga students para magaan lagi ang feeling ni teacher .. hehe
i believe sir mots that every job is an acting job. you have toplay it well or you won't get appreciation.
ako bilang support worker for the last 6 years, needs to hold on to my low and sad moments. lahat parang masaya at maganda sa harap ng mga pasyente ko. kaya seguro the last heartache i have, di ko masyadong kinaya. until now, it is still hunting me.
Ha ha ha! Astig! Parang ganyan din ang drama ko kapag pumapasok sa opisina. Kunwari energetic at ganado kapag nasa opis. Kapag nasa bahay na, ayun tulog.
ay trulalou yan sir mots! naalala ko, bagsak ako nun sa quiz ko nung araw na yun, tapos may class ako dun sa TP4 (Basta project ng student council namin), hindi ko naman pede ipakita sa kanila na malungkot ako kaya hala sige turo pa din ng Physics! with matching demo pa kung pano malalaglag ang itlog sa ulo ng prof (Yun yung example physics problem, gano kalayo dapat ang prof from the building pag ilalaglag mo na yung itlog para sakto sa ulo nya) whahahah!
I can relate in your stories sir..I feel exactly the same..Teaching was like acting! When we need to wear the mask that "we-are-so-okay" but there were times that we were not..:)
Really enjoy reading your blog..kakainspire keep it up!:)
hay sir mots...mas saludo ako ngayun sa mga teachers (di lang dahil may isang ikaw....ahehehehhe) single parent ako and kaka--start lang nya ng school this august dito sa UAE...5years old lang sha pero sa grade 1 na sha pinilit ipasok nung filipino school dito, as per ministry of education's rules...kung ako na iisa lang ang tinuturuan ko, at tuwing uuwi lang ako from work, nawiwindang sa pinaggagagawa ko, because i have to go back din sa pagiging grade 1, kailangan lagyan ko ng pakulo ang paraan ng pagtuturo ko sa kanya para magkainteres sha (at kamusta naman, nagkainteres ba??? T_T)
saludo ako sa mga teachers who do this every single day, and night, at hindi lang sa isang bata kundi minsan sa 50 pa....
keep it up sir mots...we love you...achuli....i love you lang talaga...hehehehe...
saka , panay panay nasa news ang mga teachers no, bakit ba hindi naman ikaw ang ma interview minsan? para naman ma expose ang ka pogian mo sa tv? magdoodonate ako ng chalk , para lang sa yo sir mots..pwamis...:-)
isa akong inhinyero na napunta mundo ng akademya. kudos sir mots, nakakarelate ako, ganyan ako nung unang linggo ko sa pamantasan. pero sa pagtatapos ng sem, masakit sa loob ko na may babagsak akong studyante, (hindi na acting yun)
yung blog ko, ginawa ko na ring instructional material ngayon, so super remove ako ng mga kaemohan ko, baka maexpose sa mga studyante :D
weee.. ngayon ko palang nalaman may pagkaemo din pala si sir... ok lang yan sir...
ReplyDeleteBa't kayo nalulungkot nung namatay yung baboy? :((
ReplyDeletewahaha! ang cute ng mga pictures..
ReplyDeletekaya lang nakaka awa c teacher ;(
-pwede rin namang maging malungkot sa loob ng classroom, mag share ng probs sa mga students para magaan lagi ang feeling ni teacher .. hehe
so true!!
ReplyDeletei believe sir mots that every job is an acting job. you have toplay it well or you won't get appreciation.
ReplyDeleteako bilang support worker for the last 6 years, needs to hold on to my low and sad moments. lahat parang masaya at maganda sa harap ng mga pasyente ko. kaya seguro the last heartache i have, di ko masyadong kinaya. until now, it is still hunting me.
cheer up sir!
JJRod'z
....ang hirap
ReplyDeleteteacher mots is our best actor,hehehe!
ReplyDeleteI can relate! Wrote something about it here :) http://wewalkandtalk.blogspot.com/2011/06/classroom-theater.html
ReplyDeletehttp://wewalkandtalk.blogspot.com/2011/06/classroom-theater.html
ReplyDeleteRamdam ko ang emosyon ni titser.. REgaluhan mo cya ng damit na gaya ng suot ko para lumigaya cya ng todo! - aw
ReplyDeletecheer up mots! at least dami mo napapasayang tao , yung readers mo at yung mga bata..
ReplyDeletenaks! pede ng astista! ayiiiiiiiiii!!!.... :D
ReplyDeleteWow! May award ulit?!?!? hehehe
ReplyDeleteHa ha ha! Astig! Parang ganyan din ang drama ko kapag pumapasok sa opisina. Kunwari energetic at ganado kapag nasa opis. Kapag nasa bahay na, ayun tulog.
ReplyDeletekawawa naman yung piggybank...hehe
ReplyDeleteim sorry sir mots. im sorry.
ReplyDeleteyou may not be happy and perky all the time but should never allow joy to depart from your heart.
ReplyDeleteay trulalou yan sir mots! naalala ko, bagsak ako nun sa quiz ko nung araw na yun, tapos may class ako dun sa TP4 (Basta project ng student council namin), hindi ko naman pede ipakita sa kanila na malungkot ako kaya hala sige turo pa din ng Physics! with matching demo pa kung pano malalaglag ang itlog sa ulo ng prof (Yun yung example physics problem, gano kalayo dapat ang prof from the building pag ilalaglag mo na yung itlog para sakto sa ulo nya) whahahah!
ReplyDeletenakakarelate ako super, but is till love teaching
ReplyDeleteI can relate in your stories sir..I feel exactly the same..Teaching was like acting! When we need to wear the mask that "we-are-so-okay" but there were times that we were not..:)
ReplyDeleteReally enjoy reading your blog..kakainspire keep it up!:)
hay sir mots...mas saludo ako ngayun sa mga teachers (di lang dahil may isang ikaw....ahehehehhe) single parent ako and kaka--start lang nya ng school this august dito sa UAE...5years old lang sha pero sa grade 1 na sha pinilit ipasok nung filipino school dito, as per ministry of education's rules...kung ako na iisa lang ang tinuturuan ko, at tuwing uuwi lang ako from work, nawiwindang sa pinaggagagawa ko, because i have to go back din sa pagiging grade 1, kailangan lagyan ko ng pakulo ang paraan ng pagtuturo ko sa kanya para magkainteres sha (at kamusta naman, nagkainteres ba??? T_T)
ReplyDeletesaludo ako sa mga teachers who do this every single day, and night, at hindi lang sa isang bata kundi minsan sa 50 pa....
keep it up sir mots...we love you...achuli....i love you lang talaga...hehehehe...
saka , panay panay nasa news ang mga teachers no, bakit ba hindi naman ikaw ang ma interview minsan? para naman ma expose ang ka pogian mo sa tv? magdoodonate ako ng chalk , para lang sa yo sir mots..pwamis...:-)
i can relate :D
ReplyDeleteisa akong inhinyero na napunta mundo ng akademya. kudos sir mots, nakakarelate ako, ganyan ako nung unang linggo ko sa pamantasan.
ReplyDeletepero sa pagtatapos ng sem, masakit sa loob ko na may babagsak akong studyante, (hindi na acting yun)
yung blog ko, ginawa ko na ring instructional material ngayon, so super remove ako ng mga kaemohan ko, baka maexpose sa mga studyante :D
sir pashare po nung photo :)
ReplyDelete