larawan from here |
"pag nakikita ko ang mga magulang ko na gumagapang sa hirap, mapagtapos lang kami, sinabi ko sa sarili kong hindi ako dadagan pa sa kanila. balang araw, makakahon din kami sa hirap"
"hindi natatakal ang galing sa mahal ng matrikulang binabayaran"
"sa aking mga magulang. kung isisilang man akong muli. hinding-hindi ko kayo ipagpapalit"
_______
nangingilid ang luha ni ser mots habang pinapakinggan ang speech ng batang nagtamo ng unang karangalan. sabi ko na lang, "bawal kang umiyak gago ka, magmamaganda ka pa sa pageemcee" kahit na punas na nang punas ng luha ang mga co-teachers ko. kaya ayun, sa bus pauwi ng maynila ako nagmoment. hehehe :D
maligayang pagtatapos!!! hindi niyo man ito mabasa at di pa uso ang internet sa isla, ipinagmamalaki ko kayo nang pak na pak!
Awww, career ang valedictory speech! Relate na relate! Wala na tuloy faye na magpapaligaya sa blog niyo, ser ... :|
ReplyDeletenakanaks! Kabilib-bilib naman ang batang iyan. Medyo rare din ang batang ganyan kung mag-iisip. :)
ReplyDeleteThat was so touching! Super moved ako after mabasa ko khit simple lng tong post mo na to...alamat ka tlga charot!!!!!!!!!
ReplyDeletenice!*hikbi* nakaka tats naman ang speech..:)
ReplyDeleteAwwwwwwwwwwwww. This is just so sweet. :)
ReplyDeleteHappy Thursday!
kahit di ko kilala ang batang tinutukoy mo rito sir mots..proud na proud din ako sa kanya..di lang siya matalino kudi napalaki rin siya ng mabuti ng kanyang mga magulang..napakaswerte ng mga magulang nya sa kanya..=)
ReplyDeletenakakahabag naman yan.
ReplyDeleteWow. Ang lalim. Ang porma naman magsalita nung bata. Siya lang kaya nakaisip niyan. Hindi natatakal ang galing sa mahal na matrikulang binabayaran. Nangangabog! Pasabog! Like. Haha. Congratulations sa ating lahat. Congrats Batch 2011. :)
ReplyDelete"hindi natatakal ang galing sa mahal ng matrikulang binabayaran"- super like!
ReplyDeletetama to.
in perness sir, naluha ako run... sarap pa rin maging guro...
ReplyDeleteang ganda cher mots.. waaah..parang naluluha din ako sa speech..gusto ko ipagmalaki sa fb ko... huweyt share ko link mo.
ReplyDeletenakakaguilty naman ang speech niya.. iyan ang bagay na pinagisipan ko lately, pinagsisisihan ko ang hindi pagpapahalaga sa mga effort ng magulang ko for me, bakit kung sino pa ang mabuting bata,siya pa ang kapos at nangangailanagan. nagiguilty tuloy talaga ako.. nice post, nakakapamulat ng mata. :)
ReplyDeleteMabuhay ang mga guro. :)Walang estudante kung walang guro.
ReplyDeleteiiyak na yan.. iiyak na yan.. wahahaha
ReplyDeletesir! ang galing mo! :) saludo ako sau! :)
ReplyDeleteAwww...makabagbag damdamin!
ReplyDeleteisa sa mga pambihirang blog post na nabasa ko. simple, walang arte, walang palabok. pero tumatagos. tumayo nga balahibo ko habang binabasa tong maiksi ngunit napakamakabuluhan mong post.
ReplyDelete(relate na relate daw. hahaha)
first time to comment here. i've been following since the day i learned to use blogger but this time, i know, i have to comment. hehe. nice blogging!
ganda naman ng speeychhh :')
ReplyDeleteaydol ser mots. nakaya mong pigilan yung luha mo. haha
Nakakatouch naman ng fourchette ito...
ReplyDeleteAsar bakit nga ba ngayon lang ako bumalik sa blog mo! gawin ko ngang homepage to!