Monday, October 31, 2011

tugon sa paglisan (ang sayaw ng dalawang kaliwang paa)


ipinabasa sakin ni pareng fred ang isang tula galing sa pelikulang ang sayaw ng dalawang kaliwang paa na iniyakan niya ng mag-isa sa sinehan. napaka-ganda. sabi ko sa kanya, parang gusto kong sumulat ulit.pero bago ang lahat, pinagkatuwaan niya kong sabihin ang

urban,rural, fervor, juror, water, aries

wala raw akong letter "r" pag nagsasalita. nagiging "w" shet na malagkit. sa 24 na taon kong nabubuhay, ngayon ko lang napatunayan na wala nga yata akong letter "awr"

so pagkatapos ng mahabang kwento, eto na yung sinulat kong tula na ispired ng Paglisan ni joi barrios (sa pelikulang:ang sayaw ng dalawang kaliwang paa.

awwr.


------
tugon sa paglisan
para kina j at n

"nais kong malaman,
kung buong-buo parin ako
sa iyong paglisan"
-joi barrios

hindi lang tadyang
ang hinugot mo 
sa
akin noong araw na iyon.
hindi lang bahagi ng pisikal
na katawan ang nawala
hindi lng puso
hindi lang kamay,
sikmura, mata
mga bisig na ayaw kumawala.
mga kukong kumalawit na
sa matinding pagkakakapit


dahil

kasama ng iyong pag-eempake
ang aking diwa,
isinilid mo sa iyong maleta
ang bawat impid
kong pag-hinga.

isinama mo
pati
sa iyong bagahe
pati ang aking kaluluwa. 
masusi mo pa itong ibinilot
pinaikot sa iyong mga palad.

nabatid ko, hindi lamang tadyang ang nawala.

ang hinugot mo
sa iyong pagkawala.

bagkus kasama ang malaking bahagi ng
aking kabuuan ang iyong tangay-tangay
karay-karay
papalayo

sa
mga paa kong nanantiling nakatapak
sa lugar na iyong 

pinag-iwanan.


Tuesday, October 18, 2011

kwentong faculty room

pag walang magawa ang mga tao sa faculty room, wala silang ibang pag-uusapan kundi ang ang aking sawing-sawing lovelife.

in fairness, sa 5 guro at isang principal na kasama ko araw-araw tuwing tsismisan time, marami na kong natututnan tungkol sa mga aral ng buhay, pag-ibig, sex, sex, sex at sex.

at sex.

Monday, October 17, 2011

mayaman

nararamdaman ko na pupursyento si mudra sa kayaman ko. tsk. maling mali ang pagkukwento ko!

Sunday, October 16, 2011

walang creamer

mahal talaga ng mga pulitiko ang mga guro. siyempre ba naman, kami ang nagbibiblang ng boto para sa kanila. wahahahha

Saturday, October 15, 2011

old artworks 3

"i-blurred natin yung drawing sa kama, baka maiskandalo si dean"

bago maghingalo ang publikasyon namin sa pondo, naglabas kami ng literery folio kung saan hindi kami umuwi ng bahay at nagcamp sa university para lang matapos to at ihabol sa presscon.

kasama sa lit folio ang komiks na "Queer, Pink and Under" na sinulat ng halimaw na si Mitchi Mariano (na ngayon ay isang batikang party gurl na sa siyudad), iginuhit ng inyong abang lingkod (na ngayon ay isang artista na) at nilay-out naman ni Bullet. sa sobrang tanda na nito,virgin pa ako noon at  wala pa kong alam sa pagkukutingting photoshop.(7.0 version palang ata)

hanggang ngayon, natatawa parin ako sa title na binigay ni mitchi. why mitchi, why? 










Peter and Paul


pero kahapon, nung awarding, nagulat na lang ako kasi nag-champion si paul sa cartooning-english category. si peter, di man pinalad eh ok na rin :)

ang sarap lang.


Monday, October 10, 2011

nay, bente kwatro na ko.


walang panahon

isang araw, magigigsing akong wala nang nararamdaman. hindi na galit. hindi lungkot. hindi ang pakiramdam na pulang-pula ang paligid, kulay rosas ang langit, amoy tsokolate ang hangin. hindi na. kung maganda man yun para sa'yo o hindi, hindi ko alam. gaya ng madalas kong sabihin noon, tuwing tatanungin mo ako ng mga nauna sa 'yo. sasagot ako ng "ayokong pag-usapan" dahil wala na. wala nang dahilan para muling ungkatin pa ang sugat na matagal ko nang dinilaan mag-isa.

nasabi ko na lahat. nakain ko na ang isinuka ko. tinanggalan ko na ng yabang ang sarili ko. paulit-ulit. isang araw, magigising akong parang nagising sa matagal na pagkakalulong sa solvent.

pero sa ngayon, hayaan mong dumaan muna ako sa natural na proseso nang paglalagay ng itim na manicure. eyeliner, bangs, pakikinig sa The Script, pagpopokpok, paggawa ng tula, pagpasok sa trabaho ng naka tsinelas.sobrang distracted, nakalimutan ko nang magsapatos.ang natural na proseso ng panunuod ng one more chance at pagpapatugtog ng the man who can't be moved. leche. hayaan mo ring mabawasan ang ganda ko ng 10%. hanggang dun lang. sige, isama mo na ang maya't mayang pagkakatulala. "para kang zombie" sabi ng co-teacher kong walang boobs.

hayaan mong lumipad ang isip ko.

sabi nga ng isang kaibigan "alam mo dapat kung kailan ka hihinto". putangina naman oh. hindi ko alam. alam mo namang magulo pa ako sa pubic hair. wala pang panahon. hindi pa ako nakaka-alis sa lugar na pinag-wanan mo. feel na feel ko paring sabihing "ako na lang, ako na lang ulit" shet na malagket.

at pag dumating ang panahon na yun, sasabihin ko sa sarili ko ang madalas kong sabihin sa mga estudyante kong bumabagsak sa test, "bawi ka na lang sa susunod"

at itaga mo sa bato, babalik ako nang makisig na makisig.mas maganda ng 100%. maglalaway ka. charot.

----


walang halong ampalaya, salamat sa mga alaala

sa wagas na wagas mong pagtawa nang unang beses kong tinanong sayo kung may bedroom voice ba ako; pag sisimulan ko ang kwento ng "alam mo ba?" sasagot ka na parang bata "hindi pa po"; pag pinipilit mo kong patulugin kapag alas onse na- maaga pa ang pasok bukas. ngayon ko lang sasabihin to- alas nwebe ang natural na tulog ko. mas gusto ko lang talagang nagpupuyat kasama ka. sabi mo, "huwag mo kong  sisishin kung zombie ka sa klase."

pag tinatawagan kita ng umaga at pupungas-pungas ka pa.alam ko pinipilit mo lang sumagot. salamat sa pagtityaga. sa pagsagot mo sa tawag ko 'pag lunch,lagi kitang pinapapagalitan. hindi ka na naman nagdala ng pagkain kila lola. at kapag alas singko na, alam mong nasa bahay na dapat ako- nag-alala ka nang maghapon akong hindi nagparamdam "tumutula po ako nun." kapag madalas kitang biruin na sagot mo ang macaroni salad pag natalo ka sa pustahan. alam na alam mo pag pagod ako, malungkot, masungit.pag kailangan ko ng spaghetti. "hindi ako sanay pag masungit ka", sinabi mo noon.

pag pinapabangon mo ko sa kama

"bumbay, tuturuan mo pang mag-english si monmon"
"ang flashdrive ni dora, baka kalimutan mo"
"ang payong, ang kapote, mag lotion ka para di ka umitim."

 pag tinatawag mo ko sa apelido mo. ang landi landi ko.

sa matataba mong pata, sa ngiti mong metallic na metallic, sa malaki mong ilong, sa nalalaglag mong dandruff. pati na rin sa hindi na natuloy na pagluluto natin ng ginisang sardinas. pag nakanguso ka. tuwing pinagyayabang mo kung gaano nakakasilaw ang kaputian mo. pag nilulukot mo ang muka mo. ang ngiti mo sa pagitan ng mga halik.

pag niyayakap mo ko nang sooobrang higpit. para tayong bata minsan.salamat sa pagkanta mo ng twinkle twinkle little star pag naglalambing akong kumanta ka.

patawad sa mga tanong mong hindi ko nabigyan ng malinaw na sagot. kung naramdaman mo mang tinutulak kita papalayo.

at kung binago man tayo ng mga nararamdaman natin, maging maluwag sanang tanggapin mo na hindi ako kailanman nagsisisi. hinayaan ko tong mangyari dahil gusto ko. mas marami tayong magagandang gunita kesa sa hindi. wag mong kakalimutan yun.

kung napagod ka na at sakaling mapagod na rin ako. hayaan na lang natin na maging bahagi ang mga ito ng ating pagkakatuto.




walang halong ampalaya. walang halong poot. walang bahid ng pag-asa.salamat sa mga alaala.

Sunday, October 9, 2011

All grown-ups were children first. (But few remember it)

"what makes the desert beautiful", said the little prince, "is that it hides a well somewhere..."

Saturday, October 8, 2011

teacher's pwet 3D

sa hinaba-haba ng pikikipag-buno ko sa kasawian, ngayon lang ulit ako kinilig (bukod sa pag-ihi) dahil sa bagong project ko.

dyaran!!!! teacher's pwet 3D! gusto ko sana yung bine-bake para mas matibay kaso baguhan pa ko at uling lang ang gamit namin. char!

basta, i'm lilly lilly happy with the result. pak pak pak! deserve na deserve. :) happy weekend bloggers





Friday, October 7, 2011

the lighter side of havoc



a rising tide lifts all boats




--

dear anonymous, wala akong nabasang madness and magic. at hindi talaga kita ma track down. hahaha

havoc

kasalan to ni pedring





























----
"I know it’s not the easiest thing in the world to make teaching a worthy profession and teachers worthy of emulation all over again, but hope springs eternal"
-Conrado de Quiros, Titser
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...